POESIA | Rei Seely 20/12/2023 - 12:35

Filosopoesia 

Nós vivemos num século de raciocínio mentiroso 

Cheio de complexo agressivo 

Onde a realidade fica ilusória na mente 

O medo do outro se apaixona no vazio prejulgado 

A ignorância da afirmação do ser fraternal refutado 

A alma se perde no infinito concreto 

Nos céus dos deuses que riem na luxúria finita 

E a satisfação de viver sem morrer 

Sob o raio do sol da riqueza. 

 

Tudo é perplexo 

A vida na tristeza 

A morte na alegria 

Morrer não pode ser triste 

Porque é a inexistência 

Uma existência que percebe 

No zoé político que ninguém revê. 

 

O caminho de descartar a loucura da existência 

É simples morrer para reviver 

Se morrer tem a reencarnação 

A realidade é a redenção 

Ou seja seu ser reencarnado 

É o pecado miserável perpétuo da resistência. 

 

A história nos ensina a sociologia da existência dos                 

                                                                        [povos 

A geografia limita as superfícies dos territórios 

E a filosofia nos joga na loucura da existência para                                                     

                                                   [resolver problemas.

 

Filozopwezi 

Nou ap viv nan yon syèk avèk rezon manti 

ranpli avèk anpil konplèks agresif 

kote reyalite a rete imajinè nan sèvo 

Pè lòt la pasyone nan vid prejije 

Inyorans afimasyon rekonesans frè ak sè yo refite 

Nanm pèdi nan enfini konkrè 

Nan syèl bondye yo k´ap ri nan liks fini an 

epi satisfaksyon pou nou viv san mouri 

anba reyon solèy richès la. 

 

Tout se konplèks 

lavi nan tristès 

lanmò nan lajwa 

mouri pa kapab tris 

paske nou pa konnen li 

yon egzistans ke nou wè 

nan zoe politik pyès moun p´ap rewè. 

 

Chemen pou jete foli ekzistans lan 

li senp mouri pou reviv 

si lanmò genyen reyenkanasyon 

reyalite a se redanmsyon 

oubyen nou se yon èt reyenkane 

ki se peche mizerab pèpetyèl rezistans lan. 

 

Istwa ansenye nou sosyoloji egzistans pèp yo 

Jewografi limite sipèfisi tèritwa yo 

epi Filozofi jete nou nan foli egzistans pou rezoud                                                              

                                                           [pwoblèm yo.

 

Haitiamo 

Eu me torno 

Um objeto nojento 

Nos olhos do outro 

Na sociedade onde a pele é cérebro 

E o abutre toma assalto 

Sobre meu corpo negro. 

 

Minha cor não é falha 

Então a vida é selo 

Rico ou pobre 

Branco ou Negro 

Estamos no mesmo barco 

Sentimos o mesmo frio 

Neste mesmo eco ar-dente. 

 

Mesmo se o dia social faz piada 

Sobre meus cabelos crespos 

Eu controlo meu ego 

Porque a noite louca me narra fada. 

 

Beleza ou coisa 

Grana é rosa 

E o mundo está em over-dose 

Temos o mesmo oxigênio 

Mas de gênio diferente 

O ódio é sempre em nossas veias venenosas 

Que alimentam as dores de pena. 

 

Sou negro 

Neste espelho social onde meu refúgio 

É uma presa racial 

Que exalta nas calçadas de Curitiba 

Eles nos tratam como escórias 

Deste mundo imundo cheio de eleitores fascistas Que elegem presidente racista 

Para sujar minha resistência. 

 

Quem não quer ouvir e ler meus versos de eloquência

A poesia sincroniza com minha vida.

 

Renmen Ayiti 

Mwen tounen 

yon objè repinyan 

devan zye lòt la 

nan soyete kote koulè po se sèvo 

epi enbesil pran daso 

sou kò nwè mwen an. 

 

Koulè mwen pa yon defo 

paske lavi a se yon so 

rich oubyen pòv 

blan oubyen nwa 

nou nan menm bato 

nou santi menm fredi 

nan menm eko lè cho a. 

 

Menmsi jounen an ap fè rizib 

sou cheve grenn mwen yo 

mwen ap kontwole ego mwen 

paske lannwit fòl ap rakonte mwen blag. 

 

Bote oubyen choz 

lajan se woz 

epi mond lan sou dozaj 

nou genyen menm oksijèn 

men diferan jèn 

rayisans toujou nan venn pwazon nou yo ki alimante doulè pèn yo. 

 

Mwen se nèg 

nan mirwa sosyal la kote refij mwen an se yon pwa rasyal 

ki ap voye sant sou twotwa Curitiba yo trete nou kòm rejè sosyal 

nan mond enpwòp sa a plen elektè fasis k´ap eli prezidan rasis 

pou sali rezistans mwen.

 

Sila ki pa vle tande epi li vè elokans mwen yo pwezi senkwonize avèk lavi mwen.

 

Na memória do presidente haitiano Jovenel Moïse que foi assassinado pela Negrocracia Política Haitiana. 

Minha sangue 

O tempo quer falar 

a alma deve rezar 

o sol vai molhar 

 

O amor está escolhendo 

a chuva está militando 

a tristeza está cantando 

o mar vai suar. 

 

A fome está amassando 

o vento vai salgar 

quando a luz vai iluminando. 

 

Nan memwa prezidan Jovenel Moïse ki te asasine pa sistèm politik Negwokrasi Ayisyèn lan. 

San mwen 

Tan an vle pale 

nanm dwe priye 

sòlèy pral mouye. 

 

Lanmou ap triye 

lapli ap milite 

tristès ap chante 

lanmè pral swe. 

 

Grangou ap sire 

van pral sale 

pandan l'ap klete.

 

Ontopoesia 

Sou negro bem duro 

sou feio bem feito. 

 

Sou gordo bem ando 

sou magro bem amargo. 

 

Sou homo bem como 

o tudo de mim em você. 

 

Ontopwezi 

Mwen nèg byen di 

mwen lèd byen fèt. 

 

Mwen gwo byen mwen mache

mwen mèg byen amè. 

 

Mwen gwo byen mwen mache mwen mèg byen amè. 

Mwen omoseksyèl byen kòman tout mwen nan ou.

 

Rei Seely, poeta, escritor e professor haitiano. Formado em Letras, Filosofia e Gestão Pública. Mestrado em Direitos Humanos e Políticas Públicas (PUCPR). Doutorado em Educação (UFPR). 

Rei Seely, ayisyen. Poèt, ekriven, pwofesè. Fòme nan Lèt, Filozofi ak Jesyon Piblik. Metriz Dwa Moun ak Politik Piblik yo (PUCPR). Doktora nan Edikasyon (UFPR).